ფემინიზმი დედებისა და გოგონების დაახლოვების ველია დედა და მისი მეგობრები გაზეთს „ქალი“ გამოსცემდნენ. სწორედ ამ გაზეთის ერთ-ერთ ნომერში ინტერვიუ გამოქვეყნდა, სადაც კითხვაზე - „შეუქმნია თუ არა თქვენთვის პრობლემა იმას, რომ ქალი ხართ?“ დედაჩემი უარით პასუხობდა. ავტორი სალომე ადამია
ქალების ხმა რეგიონიდან ხშირად ვხვდები ქალებს, რომლებსაც წლების მანძილზე ერთი და იგივე პრობლემა აქვთ: საშინაო შრომის დაუფასებლობა, ბავშვების აღზრდის პასუხისმგებლობა, მეუღლეებთან, ოჯახის წევრებთან უთანხმოებები ან მარტოობაში ყველაფრის კეთება. ავტორი ქეთი ბერძენიშვილი
სხვა პეპლები მუცელში ერთხელ, ბაღში, ჩემმა ჯგუფელმა გოგომ თავმომწონედ გამომიცხადა, რომ “იქ” სისხლი ჰქონდა. ალბათ, სახლში თუ მოისმინა, ჩემზე სერიოზული შთაბეჭდილება კი მოახდინა. მეორე დღისთვის მთელი მარცხენა ხელი ბინტში ჩავისვი და ასე გამოვცხადდი ბაღში. ავტორი გურამ მაცხონაშვილი
„მინდოდა, რაღაცით დავხმარებოდი დედას, თუმცა, ეს მალულად უნდა მეკეთებინა“ მოყვარული, სამართლიანი და მამაცი ადამიანი თავისთავად ფემინისტია - თითქოს ძალიან მარტივადაა საქმე. არ არის საჭირო განსაკუთრებული განათლება და სპეციალური ტერმინოლოგიის ცოდნა. ავტორი აჩიკო მამისაშვილი
„ჩვეულებრივი“ ქალების სახელით ჩემს საქმიანობას თან სდევს დამატებითი პრივილეგია – გავიზიარო ცხოვრება და გამოცდილება იმ ადამიანებისა, რომელთაც მედია დაჟინებით უწოდებს „ჩვეულებრივ ადამიანებს“. ავტორი მანანა ქოჩლაძე
ემოციური ტვირთი ცოლის მხრებზე - ფემინისტური კაცობის ავთენტური გრძნობები სახლიდან გავდიოდი ხოლმე იმ მწვავე და ავთენტური გრძნობით, რომ „ცოტა ხანი უნდა გავიდე, თორემ გავრეკავ.“ ავტორი შოთა პაპავა
რატომ უნდა გვეშინოდეს ფემინიზმის? ფემინისტობა, კაცისგანაც და ქალისგანაც, წარმოუდგენლად დიდ ძალისხმევას მოითხოვს - მოითხოვს მუდმივ სიფხიზლეს კონკრეტულ კონტექსტში საკუთარი ქმედების შესაძლო შედეგების მიმართ; ეს კი, თავის მხრივ, კეთილი ნების გარდა, მაქსიმალურ ცოდნასაც გვავალდებულებს. რადგან არცოდნა - ჩაგვრის სტრუქტურების შესახებ არცოდნა - უკვე დიდი ხანია, რაც არცოდვა აღარ არის. ავტორი თამარ ცხადაძე
ჩემი წილი ბრაზი ფემინისტობამდე ფემინისტებს ხშირად გვამუნათებენ, რომ ვართ „გაბრაზებული ქალების ერთობა“და ამით ცდილობენ ჩვენი ბრაზის დემონიზებას, როგორც ისტერიულის და ირაციონალურის. სინამდვილეში კი ყველაზე ლეგიტიმური, ალბათ, ფემინისტური ბრაზია, რადგან უკლებლივ ყველა ქალს გვაქვს ჩაგვრის პირადი გამოცდილებები პატრიარქალურ კულტურაში. ამ ქალებიდან ზოგიერთს კი ჩვენი გზა, თუ ჩვენი წილი ბრაზი ფემინისტობამდე. ავტორი იდა ბახტურიძე
როცა გადადებ რევოლუციას ფემინისტი პუბლიცისტის ლექსი რუბრიკისთვის "რატომ არ მეშინია ფემინიზმის?" ავტორი ზარუჰი ოვანისიანი
წერილი ჩემს ქალიშვილს სამწუხაროდ, აღარ მაქვს იმედი, რომ ამ პრობლემებისგან მაშინ გათავისუფლდები, როცა ჩემხელა გახდები. არც ის მგონია, რომ სამყარო, რომელშიც ქალად ჩამოყალიბდები, დღევანდელისგან არსებითად განსხვავებული იქნება. ავტორი ნინო ხარატიშვილი