ბავშვთა ხელოვნური კვება - დედები კრიზისის ზღვარზე ჩვილი ბავშვების სრულფასოვანი კვების პრაქტიკა, განსაკუთრებით, კრიტიკულ პერიოდში - დაბადებიდან 2 წლამდე, შეიძლება ბავშვთა გადარჩენის, ჯანსაღი ზრდისა და განვითარების ხელშეწყობის წინაპირობად იქცეს. ავტორი ნათია ქარჩილაძე
მშობლობა XXI საუკუნეში - შეუსრულებელი მისია ფემინისტური კრიტიკა დიდი ხანია მიემართება იმ პატრიარქალურ გზებს, რომლებიც ისტორიულად აყალიბებდნენ კარგი დედობის სტანდარტებს, არგებდნენ მას ეპოქისთვის დამახასიათებელ დომინანტურ კულტურულ თუ პოლიტიკურ მოთხოვნებს, რომლებსაც არაფერი აქვს საერთო არც დედის, არც ბავშვის საჭიროებებთან. ავტორი თამთა თათარაშვილი
პოსტსამშობიარო ჩანაწერები, ანუ რეფლექსია იმ გამოცდილებაზე, რომელსაც აუცილებლად დავივიწყებ ორსულობა და მშობიარობა სუბიექტური პროცესია და მთლიანად ემყარება ადამიანის თვითაღქმასა და გამოცდილებას. ამასთან, ამ პროცესში აუცილებელია სახელმწიფო ჯანდაცვის და სოციალური სერვისების მონაწილეობა, რაც მას საზოგადო ზრუნვის საგნად აქცევს. ავტორი ანა ილურიძე
ფემინიზმი დედებისა და გოგონების დაახლოვების ველია დედა და მისი მეგობრები გაზეთს „ქალი“ გამოსცემდნენ. სწორედ ამ გაზეთის ერთ-ერთ ნომერში ინტერვიუ გამოქვეყნდა, სადაც კითხვაზე - „შეუქმნია თუ არა თქვენთვის პრობლემა იმას, რომ ქალი ხართ?“ დედაჩემი უარით პასუხობდა. ავტორი სალომე ადამია
ვინ არის დედა? დედობის ინსტიტუტის გადააზრებისთვის მიძღვნილი ბლოგები, ალბათ, ერთი და ყველაზე მნიშვნელოვანი შეკითხვით უნდა დამეწყო – ვინ არის დედა? ავტორი თამთა თათარაშვილი
დედობაზე როგორ ვილაპარაკოთ? დედობის პრაქტიკა, დედობის შრომა, იმდენად ბუნებრივ პროცესად მოიაზრება,რომ მათზე ლაპარაკის აუცილებლობაც კი გვავიწყდება. ავტორი თამთა თათარაშვილი
ვის ეკუთვნის დედა? ქალის ფუნქციების მკაფიოდ განსაზღვრა და დედის როლთან მათი უპირობოდ დაკავშირება ცენტრალურია ნაციონალისტური ნარატივისთვის. ავტორი თამთა თათარაშვილი
ვინ არის ფემინისტი დედა? საკუთარი დედის გაგებას და შენს მიმართ მისი დამოკიდებულების გადააზრებას იწყებ მაშინ, როცა თავად ხდები დედა. ავტორი თამთა თათარაშვილი
დედობის ნიღაბს მიღმა ფემინისტურმა კრიტიკამ დედობაზე საუბარი გამოიყვანა „ბუნებრიობის“ ჩარჩოებიდან და მიუთითა იმაზე, რომ როდესაც ჩვენ დედობის პროცესს მივიჩნევთ ბუნებრივ პროცესად და დედობის შრომას ინსტინქტად, ჩვენ ვაუბრალოებთ და ვაუფასურებთ დედების შრომას, და დაუძლეველ წინააღმდეგობებს ვუქმნით იმ ქალებს, რომლებსაც ადვილად არ გამოსდით დედობრივი მოვალეობების განხორციელება. ავტორი თამთა თათარაშვილი
დედობა, როგორც პოლიტიკური აქტი იქნებ დედის ინსტიტუციონალიზებული ხატი, ერთგვარი კონტროლის საშუალებაა ქალებზე ძალაუფლების შესანარჩუნებლად? იქნებ დედობა ყველა ქალის ინსტიქტი სულაც არ არის? მეორე მხრივ, იქნებ დედობის ფაქტი და პროცესი იმაზე უფრო მეტი ძალაუფლების მიმცემია ქალებისათვის, ვიდრე ამას პატრიარქალური უფლება-მოვალეობები ითვალისწინებს? ავტორი თამთა თათარაშვილი
