ქვიარ გრძნობები

წარმოგიდგენთ ივ სეჯვიკის ტექსტის ქართულენოვან თარგმანს "პარანოიდული კითხვა და რეპარაციული კითხვა, ან – შენ ისეთი პარანოია გაქვს, რომ გგონია, ეს სტატია შენზეა" ჰაინრიჰ ბიოლის ფონდის თბილისის ოფისის მიერ გამოცემული ფემინისტური კრებულიდან "ქვიარ გრძნობები".

დარინ მ. მაკმაჰონის „ბედნიერება: ისტორია“ იწყება შეკითხვით: „როგორ დავწეროთ ისეთი რაღაცის/რაიმეს ისტორია, რომელიც ასე მოუხელთებელი, ბუნდოვანი და ამოუცნობია?

მსხვერპლი-დამნაშავის მოდელის შეზღუდვების გაანალიზების შემდეგ, უკვე შეგვიძლია, კითხვა დავსვათ იმის თაობაზე, ძალაუფლების რომელი მოდელის გამოყენება ჯობია ტრანსი ადამიანების ძალადობრივი გამოცდილებების, სიღარიბისა და შემცირებული სიცოცხლის ხანგრძლივობის უფრო ზუსტი ანალიზისთვის, და ასევე წინააღმდეგობის გზების დასასახად.

ქვიარობას ჩვენამდე ჯერაც არ მოუღწევია. ქვიარობა იდეალურობაა. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ჯერჯერობით ჩვენ ქვიარები არ ვართ. შესაძლოა, ქვიარობა ხელშესახები არც არასოდეს გახდეს, მაგრამ შეგვიძლია, რომ ის შევიგრძნოთ როგორც ჰორიზონტის თბილი გამონათება, რომელიც სავსეა შესაძლებლობებით.