არჩევნები

ამგვარი ქალი კანდიდატი, თუკი ის პრეზიდენტიც გახდება, კიდევ უფრო გაართულებს საქართველოში ქალების ბრძოლას პოლიტიკაში მოსასვლელად.

რატომ ითვლება ქალი ამომრჩევლის საჭიროებები სპეციფიკურ თემად, რომელიც შეიძლება პრეზიდენტობის კანდიდატმა, მისი კვალიფიკაციის მიღმა მოიაზროს? ან რამდენად არგუმენტირებულია ცოლ-ქმრული გამოცდილების გაიგივება ქალი ამომრჩევლის პრიორიტეტების შესახებ ცოდნად?

რისი გაკეთება შეძლო გიორგი მარგველაშვილმა გენდერული თანასწორობის, დაუცველი ჯგუფების გაძლიერებისა და ადამიანის უფლებების დაცვისთვის? 

2017 წლის თვითმმართველობის არჩევნების განმავლობაში პროექტ „იკითხე პოლიტიკას“ ფარგლებში ვაკვირდებოდით, თუ (1) რა სტერეოტიპებს იყენებდნენ ან ამყარებდნენ თავიანთი კამპანიების დროს პოლიტიკური სუბიექტები? (2) რა გენდერული წინასწარგანწყობებით მოქმედებდნენ ისინი და როგორ უკუკავშირს იღებდნენ ამომრჩევლებისგან? 

კამპანიების ანალიზისას გამოიკვეთა, რომ პოლიტიკურმა ოპონირებამ მიიღო ისეთი ელფერი, თითქოს მასკულინობების შეჯიბრი იმართებოდა და ამ მასკულინობებს შორის იერარქიულად უნდა გამოვლენილიყო გამარჯვებული. 

"ქალი პოლიტიკოსების მხრიდან ყოველთვის მქონდა მოლოდინი, რომ გენდერულ საკითხებზე მეტად გაამახვილებდნენ ყურადღებას, თუმცა ეს მოლოდინი ცოტა გულუბრყვილო გამოდგა." 

2017 წლის თვითმმართველობის არჩევნებზე ჩვენი დაკვირვება კიდევ ერთელ ადასტურებს, რომ ქალთა და გენდერული საკითხი, გარკვეულწილად, პოლიტიკური დღის წესრიგის ხედვის არეალშია, თუმცა, პოლიტიკური კამპანიები მუდმივად ცდილობენ მისდიონ პოლიტიკის კეთების ტრადიციულ, მასკულინურ გზას. 

"პოლიტიკური მონაწილეობის გასაძლიერებლად მნიშვნელოვანია, რომ ქალები მხოლოდ არჩევნების წინ არ ხვდებოდნენ საარჩევნო სიებში".